Dzieje głównego bohatera radzieckiego gastronomii

• Historia z głównych symboli sowieckiej stołówek

Radziecki szlifowane szkło - prawdziwa legenda i symbol, który może konkurować popularność i uznanie niedźwiedzia, Cheburashka, wódka i kałasznikowa. W rzeczywistości, trudno byłoby znaleźć w sowieckiej „folkloru” rzeczy, które zostały otoczone przez wiele mitów. Więc porozmawiajmy na ten temat i symbol naczynia radzieckie gastronomicznego szczegółach.

Jak i dlaczego twarze

Pierwszą rzeczą jest znalezienie mitu o liczbie twarze. W rzeczywistości, klasyczne radzieckie wycięte szklanki były nie tylko 18 ujęciach. Szkła były również 20, 14, 12, 16, a nawet 10 aspektów. Wybór tej formy jest spowodowane wyłącznie pragmatyczny sens - szkło o parzystej liczbie boków jest o wiele łatwiejsze do masowej produkcji. To samo odnosi się do objętości. Radziecki były szlifowane okularów 50, 100, 150, 200 i 350 ml. Okulary kosztować wahała się od 3 do 14 centów.

Ponadto, prawidłowe geometryczna forma szklana wykonana bardzo wytrzymałe i dobrze chroniony przed upadkiem, co znacznie zwiększa jego wartość do zastosowania w zakładach gastronomicznych.

Jednakże, istnieje bardzo „poetycki” wersja, że ​​16 twarze symbolizować liczbę republik ZSRR! Nic wspólnego z rzeczywistością tych wersji, oczywiście, nie mają.

, który jako pierwszy użył

W rzeczywistości, szlifowane szkło wymyślić w ogóle w Związku Radzieckim. Ten towar Oczywiście istniały w czasach Imperium Rosyjskiego. Oczywiście, pierwsze okulary wyglądał zupełnie inaczej, a logika one zastawił drugiej. Niektórzy historycy twierdzą, że pierwsze grube okulary pojawiła się w Rosji za Piotra I, ze względu na rozwój floty. Pilnie potrzebne na statki nie naczynia spada.

Klasyczny Radziecki szlifowane szkło zostało wymyślone przez artystę rzeźbiarza i Wiera Muchina ten, który stworzył pomnik „Robotnik i zbiorowe Dziewczyna Farm”. Pierwsze takie szkło ukazał się w 1943 roku w fabryce szkła Goose-crystal (najstarszy taki zatrudnienia na terytorium Rosji).

Ze szklanką autorstwa, jednak można znaleźć również „zabawną” wersję mitycznej. Na przykład, okazało się ze swoim artysty Kazimierza Malewicza, natomiast w oblężonym Leningradzie. To właśnie twórca „Czarny kwadrat”, zmarł w 1935 w wieku 56.