Wielki erozja: w 1970 roku prawie zalane metro Leningrad

Na początku 1970 roku, partia komunistyczna i radziecki zestaw rząd do Leningradu odpowiedzialne zadanie: na XXV Zjeździe KPZR trzeba było dać „kolebka rewolucji” i jego mieszkańców aż pięć nowych stacji metra. Budowniczowie metra nie mógł myśleć, że będą one do czynienia z trudnym wyzwaniem inżynierskim, które będą trwać przez dziesięciolecia. Zalane tunele, groźba powstawania spadków na powierzchni ziemi, uszkodzonych budynków: na ich drodze stanął tak zdradliwe piaski i bezwzględny, że rzadki film radziecki katastrofa została wykonana o jego podboju. Historia jak metrostroevtsy trzy dekady próbują uporać się z podziemnej rzeki.

W 1960-1970 w Leningradzie, a także w każdym innym dużym mieście w ZSRR, została przeprowadzona budownictwa mieszkaniowego na dużą skalę. Przedmieścia radzieckich miast jest szybko zarośnięte niekończące kasetonowe obszary śpi w imię dobrej sprawy - dać każdej rodzinie okazję spotkać się długo oczekiwane nadejście komunizmu we własnym, osobnym mieszkaniu. Jak zwykle, na ten pozytywny w czasie, gdy proces jest beznadziejnie w tyle za rozwojem infrastruktury niezbędnej do pełnego istnienia, w tym transportu. Szczęśliwi nowi osadnicy każdego ranka i każdego wieczoru był zmuszony się dusić w przeładowanych autobusów, trolejbusów i tramwajów w pierwszej próbie, aby dostać się do miejsca zatrudnienia feat osiągnięć, a następnie go stamtąd domu.

Najbardziej jednak w tym samym czasie i najdroższy sposób na rozwiązanie problemu radykalnego „populacji dostawy z dzielnic mieszkalnych do miejsc stosowania pracy” była budowa metra niż w Leningradzie i skutecznie zaangażowane w drugiej połowie 1940 roku. Na początku lat 1970, łączna długość jej linii ze stacjami 27 było już 44 kilometrów. Jednak tempo budowy metra został w żaden sposób spowolnić.

W 1971 roku lokalne budowniczych metra podjęły kolejny ambitny cel - budowę następujących kolejek liniowych Kirovsko-Wyborg, który miał połączyć obszar Leningrad z szybko rozwijających się obszarów mieszkalnych historycznego obywatela dzielnica w północnej części miasta. Miała pojawić się jako pięć stacji, a przez sowiecką tradycją przekazać je trzeba było „Data”.

Było to bardzo powszechna praktyka, dziedziczone i krajów postsowieckich - aby ukończyć budowę wszystkich ważnych miejsc z pewnością dla wielu pamiętnych, takich jak 7 listopada, maja, 9 lub rocznicy urodzin Lenina. Jeśli był to rok jubileuszowy, budowniczych odpowiedzialności oraz zakres ich pracy wzrosła wielokrotnie. W podobny wiążący się nie mylił, ale w życiu pragnieniem spełnienia ściśle określonych terminów często prowadziło do typowych zadań planowanych socjalistycznych gospodarka pośpiechu i pracy szczytu, często kończy się smutno.

Na Metrostroi Leningradzie jako termin został zdefiniowany XXV Zjeździe KPZR, który odbył się w lutym - marcu 1976 r. W związku z powyższym, w pociągu, aby kontynuować Kirovsko Viborg linię miały iść do wysokich budynków w Grazhdanka 1975. Ze swoich zobowiązań, które z powodzeniem poradził sobie budowniczych, aż zaczął zatonięcia tunele między stacjami „Las” i „Przestrzeń Courage” w środku nowej stronie.

Sposób podziemnej krzyża tutaj starożytnego doliny jednym z dopływów Newą. Tunele miały pozostawiona od niepamiętnych czasów silnego piaski grubość piasku nasyconym wodą i zdolny do rozrzedzenia w 400-450 metrów szerokości. Fakt, że penetracja trudno będzie tutaj, to było dobrze znane. Tylko dla ekspertów lekceważyć skalę „dar”, który został przygotowany dla nich przez naturę.

Z Quicksand metrostroevtsy regularnie twarz i skutecznie nauczył się radzić sobie z nimi, zwłaszcza w Leningradzie, w zasadzie, zbudowany na glebie nasyconej wodą. Przejście przez nie została przeprowadzona za pomocą dobrze znanej technologii zamrażania gleby. Jego istotą jest pokrótce następująco. Kontur przyszłej generacji przez całą grubość piaski w odległości nieco ponad metr od siebie odwierty w wymaganej ilości. Dołki zostały pominięte rury i czynnika wtryskuje się do nich. Powoli, w ciągu 40-60 dni od zagłębień utworzonych wokół cylindrów zamrożonej gleby, które z kolei łączą się ze sobą tworząc układ, w którym pojedynczy pracy i następnie obciążnika.

Około tak zrobił piaski pomiędzy „Las” i „Plac Courage”, ale w tym przypadku był jednym dodatkowo okoliczność. Projektanci postanowili wykazać śmiałość technologicznego i tunele rozmieszczone w tym obszarze nie obok siebie (jak to zwykle robi) i jedna nad drugą, przy czym górna i dolnych oddzielone tylko 14 metrów. Taki system może znacznie zmniejszyć ilość wiercenia i liczbę studzienek wymagane zamrożenie piaski. To, z kolei, nie tylko zmniejsza koszty budowy, ale także, co ważniejsze, to skrócić czas - ważny czynnik w świetle wszystko szybko zbliżającym XXV Zjeździe KPZR.

, 08 kwietnia 1974, począwszy od następnego tunelowania, straż VV Skrypnikova promorozhennaya wierci się w dolnej części dolnej oraz poszukiwań tunelu. Gdy wypełniacze usuwa się wiertło gwałtownemu otwieraniu tryskającą wodą. Po pewnym czasie stworzył ścianie lód złamał i został zbudowany tunel od dołu zaczęły płynąć mieszaniny wody i piasku. Drifters miał trudności ewakuacji. uwolnienie moc wynosiła około 200 metrów sześciennych na godzinę, w ciągu zaledwie kilku godzin prawie cały dolny tunel został zalany.

Metrostroevtsy zmuszono szybko wznieść się korek z betonu o grubości 3 m każda, są zanieczyszczone piaski i eliminuje zagrożenie zalania inne tunele. Ten problem został rozwiązany czasowo, ale to nie jest następujący: woda, piasek, które uzyskuje się po uboju, uwalnia dużą podziemną jamę, w wyniku przesuwania się zanieczyszczenia na powierzchni, przy czym wielkość wnęki 400 utworzone na głębokości 200 m i 3 m. Asfalt hodowane, tramwaje rozerwanie, w niektórych budynków w rejonie odwagi pęknięć pojawiła, było zagrożenie upadku.

W celu uniknięcia dalszego katastrofalny rozwój wydarzeń i zaczynają panikę wśród ludności, całe pokolenie alarm przymusowo zalane. Tymczasem projektanci pojawiło się pytanie o opcjach likwidacji skutków nadzwyczajnych i kontynuować budowę.

Że kilka propozycji przykład budowy nowych tuneli pod zalewowych (wymaga to zwiększenie głębokości ich występowania i montażu dodatkowych marsze ruchome i podziemne przedsionki) lub konstrukcji Playout większą strefę erozji, co mogłoby doprowadzić do masowego powierzchni rozbiórki i kosztownego transportu komunikacji. Oba te warianty, z wyjątkiem dodatkowych kosztów, oczekuje awaria terminy nowy run pod ziemią. Fakt ten został uznany absolutnie niemożliwe, dlatego preferuje trzecią opcję - stosowanie jest prawie gotowy, ale alarmy tunele.

Zdarzenie zdarzenie zostało spowodowane tym, że w sposób nieoczekiwany drifters do nich nepromorozhenny piaski. Najprawdopodobniej przyczyną tego był penetracji płynu chłodzącego na zewnątrz otworu wiertniczego i tym samym zasolenia sąsiedniego gruntu, co prowadzi do obniżenia temperatury krzepnięcia. Aby uniknąć tego później zdecydowano się użyć innej technologii - za pomocą ciekłego azotu, zapewnia głębokie zamrożenie.

Dla efemerycznej wykonywania zobowiązań wobec partii i rządu i nieodzowne wprowadzenie nowego odcinka metra na Zjeździe KPZR dla całego pięcioletniego okresu jest obecny przemysł i rolnictwo w kraju przez pewien czas rzeczywiście pozbawiony ciekłym azocie. Prawie cała objętość, tworząc ogromną Związku Radzieckiego (w sumie 8000 ton), udał się do Leningradu, gdzie z pomocą ogromnych kosztów przez pechowej piaskach jeszcze udało się wygrać. Przynajmniej tak to wyglądało.

Jego obietnice, choć z pewnym opóźnieniem, Leningrad metrostroevtsy spełnione. 31 maja 1975 został otwarty dla ruchu pociągów na stacji „Las”, a po siedmiu miesiącach - a ostateczna „akademicki” do „Przestrzeni Courage” i sekcji awaryjnego erozji. W Moskwie, na Kremlu Pałacu Kongresów, zostały ponownie wysłane triumfalny systemu socjalistycznego udowodnił swoją wyższość. Natura zabrał ją 20 lat później.

Gdy tunele resuscytacji krążeniowo-oddechowej ich bardziej niezawodnego uszczelniania quicksand nowym regionie użyto, trzy warstwy, wykładziny konstrukcji. Warstwa zewnętrzna styka się z ziemią, wykonane z żeliwa rury, wewnętrznego - od spawanych blach stalowych o grubości 8,6 mm. Przestrzeń między nimi wypełniona betonem. W 1974 roku wierzono, że taki system będzie na tyle, aby tunele w tym obszarze jest całkowicie uszczelniona.

doświadczenia eksploatacyjne wykazały, że są one dobrze uszczelniona, gdy w pierwszych latach jego istnienia. Rozmrażanie zamarznięta ziemia doprowadziła do nierównych tuneli osiadania. Ponadto testowano je zaporową obciążenie gruntu (głębokość ich czas występowania przekraczać 110 m) i rzeczywistej piaski. Cała reszta okazała się być bardzo nieszczęśliwe okoliczności i układu połączeń pionowej. Przejeżdżających pociągów spowodowało drgania, ugięcia górnej do dolnej tunelu wzrosła.

Zbiór statycznych i dynamicznych sił i niedostateczną sztywnością tunelu, prowadzi do naruszenia szczelności zewnętrznej warstwy rury żeliwnej. Spoiny między nimi otwarty, wnętrze zaczął się wody i piasku. Przez szczeliny w betonie to rzeczywiście przeniknął do tunelu, a tablica kompaktor tymczasem nadal sag. Sytuacja stała się krytyczna na wiosnę 1995 roku.

Tylko w maju tuneli Spadek Wartości wynosiła 35 mm, która przekracza wcześniej rocznej stopy. Napływ wody w tunelach wzrosła tak, że pociągi zostały zmuszone do rzeczywiście pójść na ogromnej kałuży. Działanie tego metę okazało się czystą tortur. Ekipy remontowe zostały uszczelnione pęknięć, starając się przywrócić hydroizolacji, wzmocnione obdelku szyny i tkaniny. Pierwsza operacja awaryjnego wykonywane w nocy, a następnie destylowany zaczął się zamykać na weekend. Trzymać w ten sposób mógł latem i jesienią 1995 roku, ale sytuacja jest tylko coraz gorzej.

W nocy z 3 na 4 grudnia piaski włamali się do dolnego tunelu, zalewając go na pół. Były szybko naprawione konkretne korki odosobnionym miejscu wypadku. W ruchu górnego tunelu trwała jeszcze kilka dni, ale po jego szlam dotarł 30-40 milimetrów dziennie, stało się jasne, że aby zapobiec jego zniszczeniu, co doprowadziłoby do nieprzewidywalnych skutków na powierzchni będzie tylko zalewa. W nocy z 15 na 16 grudnia 1995 roku przez doświadczonych mechaników ostatnie odbyły górne tunel osiem kompozycji, które w przyszłości miałyby pracować, aby odciąć się od reszty obszaru linii metra Kirov-Wyborg. Po tym etapie, „Las” - „Obszar Courage” przestał działać, uszczelnione i zalane tunele. Zewnętrzna i wewnętrzna presja na jego ścianach wyłożone, w stanie zapobiec katastrofie.

Quicksand nadal metrostroevtsy zemsta, łamiąc jedność metra St. Petersburg ma aż o 9 lat. Przez cały ten czas w północnej części miasta nie było odosobnionym oddział z pięciu stacji, połączony z resztą wolnego systemu autobus na powierzchni. Niemniej jednak, trzeba było rozwiązać problem i pragnienie, aby zaoszczędzić pieniądze w 1970 roku przekształcony znacznej dodatkowych kosztów po 20 latach.

W rezultacie, w stosunku do konstruowania nowych pozaustrojowego, która omijała najbardziej niebezpieczny obszar piaski. Jego Włosi zbudowane - zbudowane długo z powodu problemów z finansowaniem i tarczy do drążenia tuneli. Ruch pomiędzy „Las” i „Plac Courage” został ponownie otwarty tylko 26 czerwca 2004 r. Pociąg jechał na nowym tunelu z gumowych uszczelek, która jest w stanie wytrzymać obciążenia dynamiczne w złożonych warunkach hydrogeologicznych.

Najbardziej skomplikowany w historii radzieckiego projektu budowy metra została zakończona po Unii. Ćwicz regularna bitwa z człowiekiem niepokonana siłami natury wykazała, że nie wszystkie nowe rozwiązania techniczne są równie użyteczne, i pragnienie, aby zaoszczędzić pieniądze i czasu dla danego dnia, w jakikolwiek sposób może kosztować podwójną cenę. Na szczęście, ofiary ludzkie Neva Quicksand niedźwiedź nie musiał. Zamiast tego przyczynił się do kina narodowego, w 1986 roku zainspirowało „miniatur”, aby utworzyć rzadkiej radziecki film katastroficzny „przełom”. Zdarzenia tam w porównaniu z rzeczywistym dramatyzować, ale czystym osadach jest taka sama, a na wiosnę 1974 i zimą 1995 metrostroevtsy byli ci bohaterowie ratujący miasto od nieoczekiwanych zakłóceń.