Szokujące fakty wiktoriańskiej chirurgii

Nie w pełni uświadomić sobie, jak szczęście jesteśmy do współczesnej medycyny. Jeśli przyjrzymy się książek o medycynie i chirurgii nieco ponad sto lat temu, czyli w epoce wiktoriańskiej (1837-1901), a następnie będziemy mieć wrażenie, że byliśmy w ciemnych i ponurych średniowiecza.

Victorian Era - okres panowania królowej Wiktorii, Imperium Brytyjskiego, Irlandii i Indiach.

Prawdziwe innowacyjny postęp w tej sprawie rozpoczął się odbyć tylko od około 1890 roku, a wcześniej, pacjenci zostali zmuszeni cierpieć surowo podczas prawie żadnej interwencji. Wysoka śmiertelność w czasie operacji w tym czasie było szeroko relacjonowane w gazetach, czasopismach, pracy medycznej, a ryzyko zgonu tam, nawet na stosunkowo zdrowe osoby w bardzo prostą obsługą. To naprawdę był trudny czas dla wiktoriańskich chirurgów, ale dzięki nowoczesnej nauki, wszystkie te już w przeszłości opowieści grozy.

10. chloroform wiele lat był jedynym środkiem przeciwbólowym

Pomysł operacji bez znieczulenia teraz po prostu trudno sobie wyobrazić, ale to była brutalna rzeczywistość w przeszłości. Dopiero w 1847 roku, chloroform został wprowadzony w Wielkiej Brytanii i został wykorzystany jako jedyny środek znieczulający jest możliwe w ciągu najbliższych 50 lat.

Scottish położna sir James Simpson pierwszym użyciu chloroformu w leczeniu i wykorzystywał je do łagodzenia bólu podczas porodu. Simpson wynalazł maski, który jest nasycony parami chloroformu, a następnie umieszcza się na twarz pacjenta. Działanie rozpoczyna się po kilku minutach od przygotowania. Nawet królowa Wiktoria otrzymała chloroform podczas narodzin jej ostatnich dwóch dzieci.

9. Do zatrzymania krwawienia z użyciem gorącej żelazka

W wiktoriańskiej chirurgii, gdzie chirurdzy wojskowi często spotykają się z ciężkiego krwawienia z rany, gorące żelazo był często używany do zatrzymania przepływu krwi. Oczywiście, to było bardzo nieprzyjemne leczenie i rodzaj alternatywnego kauteryzacji stwierdzono długo przed ery wiktoriańskiej.

Czasopismo naukowe „Philosophical Transactions of Royal Society”, napisał kiedyś o jedną taką metodę, która, jak się okazuje, jest znana od 1670 roku. Niespodziewanie, nawet opisane działanie jako „zabawy” doświadczenie dla pacjenta.

„Stopa tej biednej kobiety zostały odcięte, a kikut pokręcił jakąś bieliznę namoczoną w pewnym ściągającej kompozycji z ciasnym kompres i bandaż na jej temat. Sukces był fakt, że tętnice były prizhzheny gorące żelazo, i zatrzymał krwawienie. Kobieta nie cierpią z powodu silnego bólu i spojrzał zrelaksowany, a nawet wesoły. ona spał dwie godziny później, a następnie dobrze spać następnej nocy. była każdego dnia coraz lepiej. "

8. Od zabiegu zmarła ogromną liczbę pacjentów

Chirurgia w epoce wiktoriańskiej był śmiertelny, ale większość nie z powodu interwencji chirurgów, a ze względu na ogromne ryzyko zakażenia po zabiegu.

Według historyka medycyny dr Lindsey Fittsharrissa:

„Lekarze nigdy nie umyli narzędzi lub rąk. I nawet stoły operacyjne są rzadko myte. Te miejsca stały się powolne maszyny do zabijania pacjenta, ponieważ są one prawie zawsze podniósł śmiertelnej infekcji pooperacyjnych, czasem zaledwie kilka dni, a czasem powoli umiera z nich w ciągu miesiąca. " Lekarze także słabo poznane charakter ropą. Pomimo gwałtownego paskudny zapach, lekarze uważali, że ropa wypływającą z rany, jest dowodem na proces gojenia będzie, raczej niż to, co jest wynikiem rosnących infekcji bakteryjnej.

Wysoki wskaźnik śmiertelności pooperacyjnej „Fever” zaczęła spadać dopiero wtedy, gdy chirurg Joseph Lister (1827/12) wprowadził praktykę antyseptycznym i sterylnym środowisku w szpitalach. Teraz Lister jest znany jako „ojca antyseptyczne chirurgii”.

7. Barber były zarówno lekarzy

Od końca wojen napoleońskich w 1815 roku, przed rozpoczęciem wojny krymskiej w 1853 roku, był krótki okres względnego spokoju w Wielkiej Brytanii. W dniach walk, jednak zwykłe fryzjerzy został masowo zatrudniony jako chirurg wojskowy i został przydzielony do operacji na rannych.

Pomimo braku rozległej wiedzy lub formalnego wykształcenia, fryzjer-chirurg radzi sobie ze swoim zadaniem ciągnąć zębów, krwawienia, a nawet zrobić taką operację jak amputacji kończyn lub rany przeszyciami.

Zgłoszenie Masa pijawki 6.

Te dni, dla większości ludzi myśl, że ich skóra będzie indeksować oślizgłe stworzenia jak robaka, należy dreszcz obrzydzenia.

Pijawki są obecnie wykorzystywane w sposób regularny, ale są uważane za medycyny alternatywnej na znacznie mniejszą skalę niż w epoce wiktoriańskiej, kiedy były one niemal uważany za panaceum na wszystkie bolączki.

Praktyka rozlewu krwi jest szkodliwe, ponieważ może prowadzić do anemii, ale wiktoriańskiej lekarze o tym nie myśleć.

5. szybciej działa widział chirurg lepiej

Wyobraź sobie, że twoja noga odcinaj powodu złamanej kości lub złamania, a jednocześnie leżysz na stole operacyjnym, a najprawdopodobniej w pełnej świadomości jako znieczulenie nie może być używany. Ty dobrze zobaczyć cały proces amputacji i mają nawet czasu, aby zauważyć (jeśli nie stracić przytomność z bolesnym wstrząsem) jako odciętej rzut nóg w wiadrze z trocin.

Nie jest więc zaskakujące, że pacjenci w tym przypadku będzie polegać na najbardziej efektywny i szybki chirurga.

Dr Robert Liston (1794-1847) był znany jako jeden z najbardziej renomowanych chirurgów w historii i był nazywany „najszybszym nożem w dzielnicy West End.” Odciął kończyna widział swoich pacjentów z taką prędkością, że krzyk frazę „Mój czas, panowie! Mój czas!” i już po kilku minutach kończyny leciał na podłogę.

Taka wysoka szybkość amputacji zaowocowało. Uważa się, że Liston zmarł tylko jeden na dziesięciu pacjentów zmarło z innych lekarzy, średnio cztery na dziesięć. Recepcja jest stale zatłoczone z pacjentami Liston, powołując się na jego szybką ręką.

4. Victorian szpitale tylko niewielki

Jeśli epoka wiktoriańska byłeś bogaty człowiek, lekarz rodzinny leczenia byś w domu, z pełnym komfortem, a ty nie opuścić pokój. Ale jeśli jesteś biedny, zostaniesz przyjęty do szpitala. Zamożni matki dała narodziny w domu, w szpitalach i ubogich (i zmarł tam jak muchy od gorączki poporodowej, a po zakażeniu brudnych rękach lekarza, który nie myje ręce nawet po autopsji).

W szpitalach, często biorąc nowych pacjentów tylko raz w tygodniu i od razu zidentyfikować tylko dwie kategorie - albo w „nieuleczalną zakażenie” lub cierpi na chorobę psychiczną. Oddziały dla pacjentów znajdują się na najwyższym piętrze szpitala, ale jeśli są tak słabe, że nie masz pieniędzy na leczenie, trzeba będzie zbadać, w sali zabiegowej, gdzie będą zaproszeni widzowie patrzą. W przeciwnym razie trzeba będzie znaleźć bogatego mecenasa, który jest gotowy zapłacić za leczenie.

3. Lekarze nosili ubrania ślady krwi i ropa zapachu

Brytyjski chirurg Sir Berkeley Moynihan (1865-1936), wspomina, jak jego kolega chirurdzy iść do pracy i zawarte w sali operacyjnej w starych fartuchów chirurgicznych, które były „sztywne zaschniętą krwią i ropą.”

Victorian chirurdzy często nosili swoje zakrwawione ubrania ze szczególną dumą, a każdy dzień zanieśli do domu z zapachem gnijącego mięsa. To dało jej również śmiertelność nie jest zaskakujące, że wiktoriańskiej szpitale zostały uznane w większym stopniu „domów śmierci” zamiast „domach leczniczych.”

2. Podczas pracy powinny wypierać widzów podważając

Podczas gdy pacjenci wił się na stole operacyjnym, a nawet próbował uciec podczas bolesnych zabiegów, widzowie siedzieli na krzesłach wokół i jesteśmy w formie pokazu. Aby pracować w takim środowisku dla publiczności nie było nic niezwykłego w epoce wiktoriańskiej. O ryzyku zakażenia w ogóle, nikt nie myślał.

Historyk Fitsharris Lindsay pisze:

„Pierwsze dwa rzędy były zajęte dandysów Offsuit, za którym stał uczniów ciasno upakowanych tam jak śledzie w beczce, a tworzenie dużo hałasu. Zawsze ktoś krzyknął, że nie widzę nic, i uczynił pokój dla innych.”

Bolesne krzyki pacjentów i głośnym tłumie, oglądać operacje słychać było nawet na ulicy przed szpitalem.

1. Jeden z najbardziej znanych wiktoriańskich chirurgów kobiet po śmierci,

W 1865 roku zmarł popularny chirurga dr James Barry. Jego nagrobek czytamy: "Dr James Barry, Inspector General Hospital". Uważany jest za jeden z najbardziej udanych chirurgów w wiktoriańskiej historii, ale w rzeczywistości był ... kobietą.

Barry faktycznie nazwany Margaret Ann Bulkley. Dziewczyna od młodości marzyła o zostaniu lekarzem, ale kobiety w tego typu pracy nie zaczęła i nie dać odpowiednie wykształcenie. Następnie Margaret Ann postanowiła zostać James Barry. Pod tą nazwą jest to zaciągnął się do wojska jako lekarz, a w 1826 roku przeprowadziła udaną cięcia cesarskiego w Cape Town, siedem lat, zanim po raz pierwszy taka operacja odbywa się w Wielkiej Brytanii.

Przez całe życie, James Barry zaufany tylko jego asystenta, a prawda o jej prawdziwym polu sporadycznie otwierane służącą do mycia jej ciało po śmierci. Wkrótce ta informacja pospieszył przepychać, aby zapobiec rozwojowi skandalu. Dopiero na początku XXI profesjonalnego badania zostały przeprowadzone w celu potwierdzenia, że ​​James Barry była naprawdę kobietą.