Historia automatach w ZSRR

Jeden z symboli sowieckiej przeszłości - maszyna z sodą. Uzyskanie za grosz słodkiej wody, zwykli obywatele nie byli nawet świadomi, że brali udział w ambitnym projekcie władz ZSRR o automatyzacji handlu.

Historia handlu Radzieckiego jest teraz często uważane jednostronna. Zasadniczo pamiętać higienicznie czyste półki osiemdziesiątych. Tymczasem sekretarz generalny ZSRR, każdy oznaczony przez swoich poglądów na temat tego, co powinno wyglądać socjalistycznego systemu dystrybucji w ogóle, a zwłaszcza w handlu.

Na przykład, Nikita Chruszczow, raz w 1957 roku, koncentruje się władzę w ręce, zwrócił uwagę, że system zbudowany przez Stalina zbyt wiele zależy od prywatnych właścicieli i obce socjalizmowi indywidualnej inicjatywy. Przed wojną tylko 59, 4% obrotu pod warunkiem gosmagaziny, 21, 6% dała spółdzielniom, a 19% - rynki kołchozie. Jednocześnie istnieje opinia, że ​​dane na rynkach, na których produkty legalnie wdrożyły szeroką gamę spółdzielni i rzemieślników były znacznie zaniżone.

GCAP Chruszczow prywatni właściciele zaczęli wyciskać życie ZSRR. Przede wszystkim zmniejsza podstawę dla wolnego handlu gospodarstw domowych: a kołchoźników zakazanych zaczął przymusowo do zakupu zwierząt gospodarskich, a spółdzielnie i spółdzielnie upublicznione. Potem zaczęły się włączać zakupy coraz więcej konsumentów w systemie handlu państwowego.

Równolegle z tymi procesami, władze szukali nowych, socjalistycznych sposobów sprzedaży detalicznej organizowanie, które miały ułatwić drogę do komunizmu. Na przykład, sklepów samoobsługowych i automatów.

"Avtomattorg"

Z jakiegoś powodu uważa się, że telefony komórkowe, sprzedaży wszelkiego rodzaju rzeczy, nie było w kraju, zaraz po oficjalnej wizycie Chruszczowa do Stanów Zjednoczonych w 1959 roku. Była to pierwsza wizyta szefa takiego poziomu w bastionie kapitalizmu i, oczywiście, osobisty sekretarz generalny wrażenia znacząco wpłynęły na realizację zestawu planów. Ale pomysły na wprowadzenie automatów pojawił się wcześniej w kraju socjalizmu. Po raz pierwszy poważnie pracował przez jeszcze Anastas Mikojan, który wówczas pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych i komisarza Ludowej dla przemysłu spożywczego w tym samym czasie. W 1937 roku również odwiedził Stany Zjednoczone i zainteresował się kwestią automatyzacji. Na masowego wprowadzenia automatów Mikojan nadal nie jest rozwiązany, ale zakłady produkcyjne na hot dogi i hamburgery rozpoczęła rozwój. Ta maszyna nawet opisane w artykule czasopisma „Inżynieria - Młodzież” (№1 1938). To tylko wojna i późniejsze kampania anty-amerykanizmów zapobiec ich wystąpieniu.

nie są automaty w połowie lat pięćdziesiątych, ale tym razem zbliżył kompleksowo. Departament Handlu początkowo nauczyć się obcego doświadczenia. W tym celu został zakupiony 37 pojazdy ze Stanów Zjednoczonych i Europy, nie tylko z krajów kapitalistycznych. Pięć systemy zostały przywiezione z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Lista pojazdów zakupionych były nawet bardzo egzotyczne dla vendingu Unii lodu i gorących zup.

W 1955 roku, jako eksperyment, uruchomiła dwa automatycznego magazynu: „amerykańska №9” Moskwa „w stolicy i” amerykańska „Przyjaźń” w Leningradzie. Projekty pracował całkiem pomyślnie. Przynajmniej, władze były szybkie, aby poinformować, że w tym samym czasie, każdy z nich naprawy 120 osób, ale tylko do dnia odbyło się dziesięć tysięcy klientów. Prawdopodobnie w wyobraźni radzieckich dowódców pojawiły obraz przyszłości, w której występuje cały handel bez ingerencji człowieka, a więc bez kradzież, skarg chamstwa i inne niedociągnięcia.

Już pod koniec lat pięćdziesiątych stowarzyszenia „Avtomattorg” został utworzony w Moskwie, który był zaangażowany w sowieckiej vendingu. W szczytowym okresie tylko w stolicy w swojej sieci działało 74 punktów (lodziarnie, sklepy tytoniowe i pubów) i prawie trzy tysiące maszyn, które sprzedają napoje gazowane.

Z sody do perfum

powiedzieć, że automaty wypełniona miastach i miasteczkach, byłoby przesadą. Jednak szybko rozwinął się w latach sześćdziesiątych przemysł, wiele modeli zostały zwolnione. Projektujemy je było proste, można było zrezygnować z elektroniki, tylko mechaników. Większość maszyn wymagane specjalne żetony, które zostały zakupione w kasie, ale niektóre zaakceptować monet.

Najczęstszymi maszyny stały, który sprzedał napoje gazowane. Przetrwały niemal do początku lat dziewięćdziesiątych. Obrabiarki z sieci wodociągowej, wymagane jedynie do regularnego aktualizowania pojemnik z syropu. Szkło konwencjonalnych sody kosztuje, z syropu - trzy. Co ciekawe, model z papierowych kubków nie są przyzwyczajeni. Ze względu na brak papieru w celu ustalenia ich regularne i wystarczające produkcji nie działał, a jakość klej był tak niski, że płyn nie mógł ich zatrzymać. Tak, że każda maszyna była konwencjonalna zlewki szklanej.

Wsadzili maszyny z napojem, a nie tylko na ulicach. Wiele fabryk mogą być instalowane bezpośrednio na hali produkcyjnej. Są one dostarczane pracownikom wodą. W takich przypadkach, płyta nie jest wymagane, wystarczy nacisnąć przycisk i wybrać słodki lub czystej wody potrzebne. Nawiasem mówiąc, funkcjonują one w niektórych przedsiębiorstwach dzisiaj. Dość powszechne są automaty kwas chlebowy, piwo i wino. Konstrukcyjnie nie są one odległe od tych, które przelewa sody. Główną różnicą było to, że były one podłączone do beczek z napojem, a do pracy wymagane odznakę, którą nabyli w kawiarni lub pubu, gdzie zostały one zainstalowane.

Możliwe było również spotkać maszyny, które zostały podane papierosy, gazety, butelki z olejem roślinnym lub mleka. Wygodny wynalazek, biorąc pod uwagę, że w przeciwieństwie do sklepów pracowali przez całą dobę. W kawiarni były maszyny, które można dostać kanapki. W metrze były maszyny, które zmieniły bagatela 5 centów. Na poczcie takich urządzeń „rozbić” monetę na dvuhkopeechnye. Znacznie mniej prawdopodobne, aby natknąć się na systemie, sprzedając lody (znajdujący się na lotnisku „Domodiedowo” i stacji kolejowej w Moskwie w Leningradzie) lub posypki Kolonia (można zobaczyć w Centrum Targowego i obok hotelu).

Ekspres do kawy

Oddzielnie trzeba powiedzieć około ekspresów do kawy, który zaczął otwierać się w dużych miastach. Format ten jest również montowany w Stanach Zjednoczonych. Ich wygląd spotkała się z populacji entuzjazm. Niektóre z nich, takie jak „Cafe Machine” na Newskim Prospekcie (Building 45) w Leningradzie, stał się legendy.

instytucja Newski był w rzeczywistości, bistro, która słynie z dwóch rzeczy:-bag (pyszne duszona kapusta z kiełbasą) i maszyny, wydany dla wszystkich, którzy chcą piwa i kilku rodzajów kanapek. Aby ominąć, musiałem rzucać w wielkim gnieździe szafy szkło 15 centów.

Jest otwarty jeden z pierwszych, już w 1957 roku. Na pierwszych ludzi, których nazywa się kawiarnia „karabin maszynowy” lub „amerykański”. W tym okresie władze uznane ideologicznie ważne, aby osiągnąć sukces w eksperymentach z automatyzacji i pracach uważnie obserwował. Ale w przyszłości jakość żywności i usług znacznie się obniżyły i trwale zatrzymany kawiarni nie jest najbardziej harmonijny nazwa - „żołądka”. Już w latach sześćdziesiątych zaczęliśmy stawiać maszyny w wielu pubów i restauracji. Ale ogólnie rzecz biorąc, rozwój vendingu w Związku Radzieckim została zablokowana.

Bez szklanki bez syropu,

Przyczyny maleje zainteresowanie maszynami można wymienić tylko kilka. Najbardziej oczywistym - odejście ze sceny politycznej Chruszczowa. Bez niego, rewolucja handlowa Motywowanie top było żadnego. Dolny, również nie została znaleziona w systemie sowieckich żywienia i detalistów zainteresowanych automaty. Maszyna naprawdę nie pasuje do istniejących nadużyć i oszustw. Chociaż niektóre udało się zarobić i soda.

Na przykład, w epoce „czystki” Andropowa ujawnił dowody defraudacji na dużą skalę w podziale Kijów „Avtomattorga”. Jej dyrektor i pracownicy nauczyli się, jak skorygować dawkę syropu, zmniejszając go od pięciu do trzech gramów. Więc nie było bardzo dużo, zamówił kieliszek z grubym dnem, w wyniku ich zdolności zmniejszyła się o 20 gramów.

Już w latach sześćdziesiątych, a ekspresy do kawy do czynienia z kolejkami i empirycznie ujawniła, że ​​coś do kupujących zwykli ludzie szybciej. I maszyny nigdy dość kontenerów. We wczesnych latach siedemdziesiątych było nie tylko na piwo, ale również na kołach, a później zaczęli używać nawet słoiki pół litra. Ponadto, technika ta miała być regularnie czyszczone i utrzymywanie się na przykład połączyć niesprzedanych piwo. Podkładka złamał, naprawy stale opóźnieniem.

Już w połowie lat siedemdziesiątych ambitnego projektu były tylko maszyny z napojem. Ale mogą one być kilka dni bez syropu. Rzuca grosz, kupujący otrzymuje zwykłe, nie słodką wodę. Które nie zostały dodane do popularności automatów. Puby, kawiarnie, sklepy były zamknięte i zaczął pracować jako zwykły gastronomii, urządzenia pojawił się na składowisku. W taki sam po jakimś czasie okazało się, że cały sowiecki system handlu. Kto wie, może pierwsze zdarzenie wytrąca drugi?