Himalaya: Annapurna Pierścień

• Himalajów: Pierścień Annapurna

Annapurna pierścień jest uważana za jedną z najbardziej malowniczych szlaków turystycznych i ma światową renomę, trwa około roku 20 000 fanów turystyki górskiej z różnych krajów.

-5 pierwszej. Promienie słoneczne mogły przedostać się przez zasłonięte okno i mnie obudzić, zmęczony i po prostu. Ten dzień przygotowaliśmy naprawdę ciężko nazwać - przejść około 10 km na bardzo niebezpieczną ścieżkę prosto do jeziora bazy Tilicho. Żart skończył - do tej pory my uderzyło barierę 4000 metrów, a teraz musiał być bardziej uważnie słuchać sygnałów organizmu. Wielka była pokusa, by pozostać leżąc w ciepłym łóżku i nigdzie iść, ale tu w walce z własnej strefy komfortu wszedł chęć radzenia sobie z przeciwnościami losu i widzieć takie piękno, że niewiele osób widziało.

Ja obecnie przeglądając te zdjęcia i nie mogę uwierzyć, że tam był. Teraz jest bardzo fajnie oglądać je siedzi przy filiżance herbaty, świeży i wypoczęty, a następnie dlatego, że większość sił nie są pominięte, aby cieszyć się mnóstwo atrakcji, takich jak fakt, że walka z ciągłym zmęczeniem i apatią. W siódmym dniu, w końcu ograniczyć do siebie i został sam ze swoimi demonami. Ale co się stało, aby zobaczyć na drodze do Tilicho obozu bazowego, a następnie przez pewne trudności, aby przekazać wszystkie swoje piętno na tej podróży. Nie wiem, kiedy będę mógł znów zobaczyć coś tak pięknego.

Wczorajsza zła pogoda zmusiła nas do myślenia o dalszym toku postępowania. Jesteśmy przewidywania najgorszego scenariusza, doszedł do wniosku, że aby przywrócić z powrotem na szlak, który doprowadził do przełęczy La Thorung jeśli zła pogoda nie zatrzyma. Na szczęście następnego dnia zostaliśmy powitani przez gorące słońce i jasnej pogodzie z doskonałą widocznością. We wsi nikt oprócz nas, nie w roamingu na ulicach, a to dało rodzaj surrealistyczne, co widział. Nad Himalayan zabudowanej wisi groźnie 7000-sza ściany Tilicho - jest u jego podnóża, na wysokości 5010 metrów, jest to najbardziej wysokogórskie jezioro na świecie o tej samej nazwie. Wszystkie przewodnikach piszą, że droga jest najbardziej niebezpieczny i nieprzewidywalny całym torze i rozpocząć Ścieżka powinna ściśle wypoczęty i pełen energii, a każdy błąd będzie śmiertelne. Brzmi intrygująco? Szybko zrozumiałem, dlaczego wszystkie jednogłośnie nazwie niebezpieczną ścieżkę.

W przypadku bardzo dobry przyjrzeć się bliżej, widać subtelną cienką ścieżkę.

Czasem droga dzieli i idzie ostro w dół, a następnie ostro. Żadna z tych opcji nie jest proste. Bez myślenia, zdecydujemy się wziąć ostro - nie chce zejść w dół do rzeki, a potem znowu wspinać. Co 40 minut, aby zorganizować postój tutaj takie gatunki:

Często, pogoda gwałtownie zepsute, ale nie osiągnęły skrajne. W związku z tym, że mieliśmy szczęście, jak Jack, nasz ostatni towarzysz, złowione w burzy i cudem dotarł do obozu.

Jeśli ścieżka było łatwe, nie byłoby zdecydowanie usunięte „Marsa”. Krajobraz nie był taki jak ten, który widzieliśmy wcześniej, i od tego, że nie czuje się jak jestem na innej planecie. Na zdjęciu po prostu obniżony poziom nasycenia, w rzeczywistości gór mają żółty odcień.

Kilka zdjęć na pamięć. Nawet pomimo faktu, że mój pug stale pokryte chusteczkę, a osoba ja rozmazany krem ​​z ochroną 70, koniec dnia mój nos oblez całkowicie, a wyglądało to tak strasznie, że stałem się boi nawet do siebie. To jest druga strona promieniowania słonecznego.

Ostatnia))

Teraz słowo o zagrożeniach. Jak widać, ogrodzenia czy nie, jak to zwykle bywa w regionach turystycznych. Ponadto, żwir pod stopami cały czas załamuje, czasem noga do rolek kostki w drobnym żwirem. Kąt nachylenia jest czasem większe niż 45 stopni, a jeśli sądzi się z rolki kamienia na szczycie - to prawie w 100% śmierć. Zgadnij trajektorię skale spadającej nie jest możliwe, że ciągle odbija się od powierzchni. Dodaj do tego huragan próbuje umieścić cię w dół teleport. Spadek będzie miał dużo czasu, około 400 metrów. Takie przypadki są, niestety, nie izolowane, więc trzeba było mieć się na baczności cały czas. Jest w związku z tym powinny być następnie jako wypoczęty. Nie jest to problemem, gdy jesteś tylko tam iść, ale po wizycie w jeziorze Tilicho wzrośnie do 5000 metrów, z tyłu droga może być uciążliwe i test na granicy życia i śmierci.

Jeśli to możliwe, to lepiej, aby wyłączyć muzykę do słuchania niepokojących dźwięków, a często polegają na kijki trekkingowe. Himalaje to nie obchodzi, których życie podjąć.

Piękno wokół, oczywiście, nie do opisania, nie powoduje najmniejszego żalu, że zdecydowaliśmy się na trasę objazdu i poświęcić aż 3 dni. A co w rzeczywistości, pośpiech, kiedy jesteś wśród takiej wielkości?

Należy zauważyć, kąt nachylenia.

To nie może być lepiej, można poczuć cienka linia, która oddziela życie od śmierci. Czasami było naprawdę przerażające, ponieważ jestem jeszcze daleko w tyle i od grupy. Podczas całej drodze do obozu spotkaliśmy tylko jedną osobę, tak, że nikt nie przyjdzie na ratunek w przypadku coś się dzieje. Pełna avtonomka)

Zdjęcie od prawdziwych kolorach. Jest to chyba jedno z najpiękniejszych miejsc, jakie kiedykolwiek widziałem na własne oczy. Himalayan kolos w swoim rodzaju inspirować szacunek i podziw. A jeśli już mieliśmy szczęście z pogodą, to znaczy, że są one - na naszej stronie.

To doskonały przykład na to, jak dana osoba jest krucha przed siłami natury.

Bóg wie, w jaki sposób powstały te skały, ale na przełomie tłumie wiatry ostro w prawo i prowadzi nas do mety, gdzie krajobraz zmienił się dramatycznie. Jest widoczny segment ścieżki, które zostaną przekazane na następny dzień, i to będzie kolejna wielka historia.

Idealnym miejscem do kręcenia „PAN pierścieni”.

widoczne BC odległość. Odnosi się wrażenie, że do niego na wyciągnięcie ręki zwodnicze. Ścieżka nie jest proste, to następnie gwałtownie spada, potem wzrasta gwałtownie, jakby śmiejąc się dość zmęczonych podróżnych. Przez ten czas, moje stopy były bawełnę - Infinite petlyanie i zwalczania równowaga zabrał wiele wysiłku. I co mogę powiedzieć, jestem teraz przekroczyła już znak 4000 metrów i jest obecnie poniżej nie mamy do niższa w nadchodzącym tygodniu. Ten utwór wymaga więcej i spędzić noc na wysokości 4000+ metrów - będzie lepiej przygotowany do przekazania Thorong La. Chociaż, oczywiście, taki bohaterski sen nie będzie się nazywać, prawdopodobnie jeden z bezpośrednim cierpienia.

Około 10 minut przed moim przyjściu do obozu, pogoda zmieniła się dramatycznie, a niebo stało się zachmurzone, mży mży deszcz i wiatr gale-force wstał. To dobrze, że teraz już nie grozi (stosunkowo).

Teraz, niezbędne informacje o obozie. Poprzednio, dwa lata temu, był po prostu nie istnieje, a nieszczęśliwe trackery musiał rozbić namiot lub spać pod trzema kocami na gołej ziemi, a to oznaczało, biorąc nawet większą wagę, a nawet więcej trudności.

Ostatnio Nepalska towarzysze postanowili zbudować 3 budynki - dwa mieszkalnych i jeden duży pokój jadalny. Pokoje były otwarte dla wszystkich stron świata, ale na pewno jest lepiej niż spędzić noc na zewnątrz. Jadalnia, ku mojemu zaskoczeniu, to było najlepsze miejsce na torze - tutaj wreszcie był normalny posiłek - spaghetti podobieństwo, gorąca czekolada, kanapki. Dla reszty obozu przygląda 4 osoby, które zostało przygotowane i oczyszczone. pracują, najprawdopodobniej, na zasadzie rotacji. Istnieje również vayfay - 300 rupii i całkowity NL))) Było to możliwe, aby przesłać zdjęcia i trochę narzekać znajomych o tym, jak chcesz wielki soczysty teysti lub ciepłą Dusík.

W tym przypadku, w jadalni, spotkaliśmy powrocie z jeziora podróżnych Tilicho, i wszyscy twarz wyraźnie odczytać oznaki choroby wysokościowej. Jednym z nich jest ciągle chory, a drugie dwie godziny siedział, trzymając się za głowę, a trzeci był delirium i patrzył tępo w ścianę. Tak ... Wydawało się, że przygodę z tyłu, ale są one dopiero początek ...

Wieczorem postanowiłem wziąć zdjęć rozgwieżdżonego nieba, ale 20 minut później zmienił zdanie - na chwilę, a ja stałem tam, byłem sztywny i ledwie rozprostował palce. W takim mrozie lepiej ruszać, bo zrobiłem tylko 2 ramy i poszedł spać na wysokości Test 4000th.

,

80% trackery zignorować ten promieniowy wypad, i jak widać, bardzo dobry powód - widoki są warte, mimo wielu trudności. Jeśli nagle odwiedzić pierścień Annapurna - zawsze wyglądają tutaj!