9 koncepcje, które pomagają zrozumieć kulturę japońską

• 9 koncepcje, które uchwycić japońskiej kultury

Urok rzeczy, smutny, samotny przytłumiony na skraju wyginięcia kolorów i dźwięków, ślady czasu, wieczny w obecnych, połamanych gałęzi i innych interesujących metafory, która prawie nie można wytłumaczyć nieprzetłumaczalne japońskich słów.

Wyprzedzeniem. Dokładne definicje pojęć omówionych poniżej nie istnieją one, podobnie jak innych pomysłów, które pojawiły się w Japonii w średniowieczu, niejasne, źle sformułowane, ale wyraźnie odczuwalne. Przełożyć je słowo niemożliwe. Świadomość europejska wymaga jasnej logiki, jasnego języka, a japoński wkrótce stawia pojęć w cieniu, odnosi się do niego bardziej skrycie, kameralny. Stąd wiele interpretacji, z jednej strony, az drugiej strony - brak jakichkolwiek był wyjaśniający, z wyjątkiem przenośni, tajemnicza.

Hokusai. 1830-1850 roku

物 の 哀 れ

Mono No Aware - dosłownie „urok rzeczy.” Koncepcja, cała historia jest przeniknięte literatury klasycznej, opracowała X wieku. Dobrze jednoczesne wychodzenie z tekstów średniowiecznych: prozy, poezji i esejów. Pojęcie „rzeczy” potrzebnych w tym przypadku interpretować szeroko: rzeczy - to nie tylko obiekty z tego świata, ale także uczucia ludzi, a sami ludzie. Avare - „smutny wdzięk”, który pojawia się, gdy patrzy na „rzeczy tego świata”, główną cechą, która - kruchości i zmienności. Sad urok rzeczy jest w dużej mierze związane z nietrwałości realizacji, przemijalności życia, z jego nierzetelne, tymczasowy charakter. Jeśli życie nie było tak ulotne, nie byłoby w nim urok - napisano w XI wieku, słynny pisarz. Mono ma świadomość jest połączony również z niezwykłą czułość, która jest uprawiana w okresie klasycznym era Heian (IX-XII w), zdolność wychwytywania najbardziej delikatne prądy życia. Jeden poeta napisał, że usłyszał szelest krwi coursing przez jej żyłach, słyszy spadające płatki wiśni. Avare oznaczało wykrzyknik transmitowane wykrzyknik „ach!”, A następnie uzyskała znaczenie „urok”. Inni autorzy uważają Avaré rytualny okrzyk: „avare” - tak wołał do najważniejszych momentach działania i idee starożytnych religii Shinto.

Hokusai. Graczy. 1830-1850 roku

無常

Mudzo - "ulotne", "słabość", "zmienność". Pojęcie opracowała we wczesnym średniowieczu pod wpływem buddyzmu, szczególny stan umysłu, kiedy osoba doskonale zdaje sobie sprawę z przemijaniem czasu, kruchości i zmienność każdej chwili życia. Chwila jest doświadczana jako coś ulotnych rękach. Czas zabija ludzi, uczuć, niszcząc pałace i szałasy, zmiany konturów brzegu morza - ta idea nie jest nowa, nowa - w stosunku do Japończyków do upływu czasu jako coś tragicznego przeżywa. Nietrwaość, przemijanie stała się jedną z głównych kategorii japońskiej kultury od wielu wieków, kategoria ta się zmienia - w XVII wieku, to przybiera formę ukiyo „pływający świat”, artyści grawerowania, który wcielił się w świecie, jego prace nazywane zdjęć świata pływających. W XVIII i XIX wieku, istnieją gatunki literackie - „Opowieści o dryfujących świat” Słabość w tym czasie nie jest już postrzegane jako tragiczne, wyśmiewany nad nim, jeden z głównych pisarz po raz powiedział: „Tak, wszyscy pływaliśmy, ale zabawa, jak dynia, odbijając się na falach”.

Hokusai. Kwiat i bud. 1830-1850 roku

寂 び 侘 び

Saby / wabi. Sabi - pojęcie estetyki średniowiecznej, można opisać jako „samotność smutek”, „ubóstwo”, „brak smaku”, „słaby”, „spokój”, „cieniu”, „stłumionym do momentu zniknięcia kolorów i dźwięków”, „oderwania”. Wszystkie te definicje opisać okrąg o wartościach, ale nie ujawniać go całkowicie. Słowo znajduje się w VIII wieku w pierwszej antologii poezji japońskiej „kolekcja niezliczonych liści” ( „Man'yōshū”). Poeta nie Fujiwara Shunzei w XII wieku używali tego słowa. W jednym z jego pyatistishiya-tank jest obrazem „zamrożone zahamowanie trzciny na plaży”, który jest uważany za wczesnym wcieleniu Sabi. Jednak Sabi estetyczny w obecnej formie powstał w XVII wieku poeta haiku Matsuo Basho i jego zwolenników. Więc chcę pisać, że sformułowane zasady estetyki, ale tak nie jest - raczej, wiedzieli jak dmuchać poczucie osamotnienia, smutku, oderwania się od rzeczy ziemskich w duchu filozofii buddyzmu zen. Pod wpływem filozofii i spokój, z dala od świata, samotne życie ascetyczne w górach, biedny, ale wewnętrznie koncentruje się - ale to odrębna filozofia nie wyjaśnia wszystkiego. Nic konkretnego jest napisane lub powiedziane nie było - i to jest tajemnica poetyka / wabi sabi. Gdy poeta zapytał, co Matsuo Basho Sabi, odpowiedział, że jest sam starzec, zakładanie ceremonialny strój iść do pałacu. Basho nigdy nie dał jasnych definicji, wyraził się metaforycznie, zrzucając tajemniczych zwrotów, pełne ukrytych znaczeń, które są następnie interpretowane swoich uczniów. Sabi jest trudna do uchwycenia, nie da się grzebać palcem, że wkrótce dostanie się powietrze. Sabi jest czasami określane jako „starożytnego piękna”. Wabi - Sabi jest z drugiej strony; to opisać, można wybrać słowo „uproszczenie”. Jeżeli definicja strun, a następnie dopasować słowo „ubóstwo”, „skromność”, „ubóstwo” (w tym ubóstwo słów o obrazie czegoś), „brak smaku”, „samotny wędrowiec na ścieżce”, „Cisza, które można usłyszeć rzadko brzmi - krople spadają do kadzi z wodą ". Nieobecność patosem celowe prymitywizm - jest wabi. Część definicji pokrywa się z definicją wabi sabi, - z drugiej strony, to dwie różne rzeczy, te koncepcje dvoyatsya. Ceremonia herbaty, na przykład, Sabi częściowo zawarte w pojęciu ANRE - „ślady czasu” „patyny”,

Hokusai. Puchar. 1830-1850 roku

Deklaracja Projektu na reklamowanej stronie

慣 れ

Nare - „patyna”, „Ślady czasu”. Jako część estetyki ANRE jest ceniony, takich jak kamień jade na dnie, który zawiera lekkie zamglenie, grubą matowy połysk „jakby w głębi usztywnionej kawałek starożytnego powietrzu”, jak napisał jeden sławny pisarz. W tym układzie współrzędnych, przejrzystość kryształu nie jest doceniana: jasność, blask nie trzeba zadumy. Japoński papier, który jest wykonany ręcznie we wsiach, także nie świeci, jest krucha powierzchnia delikatnie absorbuje promienie światła „jak puszystej powierzchni luźnego śniegu.” Patyna starożytności patyny ciemność zagęszcza czasu, zawartych w ciemności - Black i ciemny czerwono - lakier ware. On zauważyć, że „ma głęboki cień, a nie powierzchowne jasności”. Nare - nieznaczne rzeczy tłustości: naczynia, meble, odzież - to dlatego, że jest często dotykane przez ręce, a od nich pozostaje słaba powłoka tłuszczu, który jest wchłaniany, tworzy specjalny ciepło, zamglenie. Nudny ware połysk, błotnisty kolor ciemny japoński marmolada Yokan śpiewane wspaniały pisarz Soseki Natsume w jego wspomnienia z dzieciństwa, „Głowa trawie” w ciemnych wnętrzach restauracji japońskich wywołać dokładnie warstw uczucie ciemności, która osiąga sprytny artystę.

Hokusai. Bambus. 1830-1850 roku

幽 玄

Yugen - „ukryte piękno”, „tajemnicza piękność”. Najbardziej tajemnicze pojęcie japońskiej estetyki, trudno jest rozszyfrować. Wiadomym jest, że słowo to pochodzi od chińskich pismach filozoficznych, co oznacza „głęboki”, „niejasne”, „tajemniczy”. Yugen jest często rozumiane jako zakaz racjonalnego pojmowania smutnym pięknem świata i ludzkich uczuć. W poezji pyatistishiya zbiorniku ze słowem „Yugen” opisuje głębszy sens wiersza, który powinien odgadnąć podczas czytania tekstu dostarcza prawie żadnych śladów. XIII wieku poeta Fujiwara no Taiko w swoim nauczaniu oferuje kategorię buddyjski satori - „inspiracji” dla zrozumienia ukryte piękno, wgląd osiąga najwyższe stężenie ducha, nagły intuicyjne zrozumienie istoty rzeczy. Yugen - to jest coś, co kryje się pod słowami, fakt, że, na przykład, aktor teatralny, ale można wyodrębnić tekst sztuki. Zeami, założyciel teatru ale odziedziczyły słowa poetów, pisał, że „Yugen. - subtelny odcień bambusa na bambus” Zeami w swoim słynnym traktacie „Uwagi o stylu kwiatka” (XV wiek), kompleks sztuk teatralnych, gdzie ujawniają tajemnice sztuki aktorskiej, pisał na przykład, że „śnieg w srebrnym kubku” - kwiat spokój, ciszę, spokój, aktor gra może otwórz ten kwiat, który nie jest normalnie widoczne. Ukryte, trudne do osiągnięcia piękno jest w estetyce Yugen więcej niż piękno jasne, otwarte, śmiałe.

Hokusai. pazury kota czyszczenia. około 1850

不易 流行

Fueki-Ryuko - "wieczne - prąd" lub "prąd wieczyste". W poezji, trojaczki haiku fueki-Ryuko - to poczucie stałości i niezmienności wieczne w ciągle zmieniającym się świecie, jest nienaruszalność poetyckiej tradycji, nieodłącznie związany z zmienności form, jest to głęboka świadomość, że wieczne jest połączone z prądem. Uniwersalny, „przestrzeń” plan dotyczy wiersz z naturalnego świata, Gyre pór roku w najszerszym tego słowa znaczeniu. Jest to kolejny projekt w wierszu - konkretny, materialny, namacalny świat jest wyraźnie zaznaczone, a raczej te rzeczy. Poeta Takahama Kyoshi w XX wieku, pisał: „W poezji nie ma miejsce więcej niż słowa obiektów i zjawisk, one przyciągają serca ludzi tylko dźwięk”. Różnice pomiędzy „wieczne” i „płyn” Czasami nie od razu zidentyfikować. Oba te elementy nie powinny automatycznie przepływać od siebie, albo między nimi nie będzie napięcia. W tym samym czasie „, nie powinny być całkowicie niezależne; odbijając się nawzajem, muszą generować te same podteksty i stowarzyszenia ". Jedność tych dwóch zasad jest sens wiersza.

Hokusai. Latająca wiewiórka. około 1850

栞

Shiori - raz słowo oznacza „złamaną gałąź”, czyli znak wskazujący drogę do lasu, a następnie „zakładka w książce,” nie jest dosłowne znaczenie „elastyczność”. Ciori - stan koncentracji duchowej, konieczne dla zrozumienia głębszego znaczenia zjawisk. Uczeń Basho poeta Coeur napisał, że Shiori należy rozumieć jako „współczucie”, „smutek”, „przepraszam”, jednak nie jest ona wyrażona lub treści poematu, słów lub technik, czując Shiori nie mogą być przenoszone w zwykły sposób, a zawarte implikowanych (odzo), które objawia się przez stowarzyszenie. „To coś, co trudno powiedzieć słowa i pisać za pomocą pędzla” - słowa Coeur.

Katsushika Hokusai. Ogórek i bakłażan. 1830-1850 roku

渋 み

Sibumi - rodzaj i poczucie piękna, które powstały w XIV wieku, wiąże się z lepkiego cierpkim smaku persimmon. Kiedy ludzie mówią o sibumi, pamiętam dobrze gorzkiego smaku zielonej herbaty. Sibumi trudne do zrozumienia, to uczucie po prostu przychodzi do człowieka bez większego wyjaśnienia. Sibumi daje poczucie goryczy tart życia, prostota, odwaga, zrzeczenie prettiness, surowość formy, oryginalny niedoskonałości. Na przykład cenne kubki do ceremonii parzenia herbaty, w której znajduje się pierwotna natura z gliny, z którego jest wykonany, może być podobny do zlewu, na kawałkach drewna, jak znaleźć się na plaży. Człowiek, kubek herbaty, miecz, odzież, wiersz, obraz może być Shibuya. Tekst może być w Shibuya niedopowiedzenia, nie ma dodatkowych, „piękne” słowa. Shibuya wykonany przez prostotę bliskości z natury brak „-designed”. Sibumi - jest najwyższą miarą piękna i urody pochwały. Niektórzy autorzy określają jako „sibumi wysiłku doskonałości” jako spokojny „łatwość umysłu”. Sibumi nie trzeba rozumieć, że jest sam. Sibumi - nie rozumiejąc, ale sama wiedza bez wysiłku, to „wymowne milczenie”. Jeden z autorów uważa, że ​​wolny ptak latający w powietrzu może być sibumi. Ilustracje Źródło: Biblioteka Kongresu.

Autor Helen Dyakonov