Siergiej Biełow biografia, życie osobiste, kariera w koszykówkę, datę i przyczynę śmierci

Domu do wspaniałej grze w piłkę jest granicą Springfield, znany ze swojej Hall of Fame koszykówki. Bohaterem tego artykułu - najlepszy europejski gracz z XX wieku, pierwszy niekomunistyczny Amerykanie zawarte w jego liście honorowej z powrotem w latach 90-tych. Mówimy o legendarnym Siergiej Biełow, koszykówka, dla którego był to prawdziwy sens życia. Uświadomił sobie, nie tylko jako zawodnik, ale także jako wybitny trener.

biografia początkowy Sergey Biełow

Koszykówka w życiu pochodzący z małej wioski Naschokovo (Województwo Tomsk) nie jest wpisany natychmiast. Młody Siberian urodził się w 1944 roku, w dniu 23 stycznia. Jego rodzice, którzy zostali ewakuowani z Leningradu, został przeniesiony na ciężar latach wojennych. Ojcze, nie znajdując urodziła syna, został powołany na front, powracając dopiero w 1947 roku. Inżynier z wykształcenia, był wielki biegacz narciarski, mistrz Leningradu. Odziedziczyłem miłość sportu i jego syn, Siergiej.

Rodzina przeniosła się do Tomsk, gdzie chłopiec poszedł do 1 klasy. Od dzieciństwa lubił grać w piłkę nożną, na nartach, lekkoatletyka. A nawet stał się autor rekordu w dziedzinie młodzieży wzwyż. Ale nie została ona uwzględniona w zespole lekkoatletycznym w regionie, więc Siergiej Biełow koncentruje się na koszykówce, który zainteresował się 5 klasie.

Ścieżka CSKA

Stał się pierwszym trenerem Sergey GI Resch, zaszczepić miłość do gry z piłką. Regularne ćwiczenia wykonali swoją robotę: 14-latek grał dla drużyny studentów zdecydować się na koniec szkoły, aby połączyć swe życie z koszykówki.

Jego talent i ciężka praca zostały ocenione sztabu szkoleniowego w Swierdłowsku „Uralmash”. Jak długo grałem dla profesjonalnego zespołu Siergiej Biełow? drużyna koszykówki kraju wykonana mu wyzwanie w 1967 roku, po którym Swierdłowsku Sergei już zwrócony. Po wygraniu Mistrzostw Świata w Montevideo (Urugwaj) w ramach głównego zespołu kraju, Biełow został zaproszony do CSKA Moskwa - najbardziej utytułowany po Madrycie „prawdziwego” europejskiego klubu.

,

Wytwarzanie

Po szkole Sergei kontynuował studia w Instytucie Leśnym Moskwie, przez specjalny, który został podłączony przez ojca. Ale później postanowiłem nauczyć się trener i wszedł do MOGIFK. Obecnie instytut został przemianowany na Akademii Kultury Fizycznej.

Siergiej Biełow ukończył szkołę średnią w 1977 roku, kiedy był jeszcze aktywnym graczem. W przyszłości, edukacja stała się wybitnym sportowcem trener, co zostanie omówione w poniższym artykule.

Gra CSKA

Po przeprowadzce do Moskwy, Biełow stał się zwolennikiem armii. Zespół ten został zdradzony 12 lat. W tym czasie wraz z jej 11 razy w górę na najwyższym stopniu podium w krajowych mistrzostwach kraju, dwukrotnie zdobył Puchar ZSRR (1972, 1973 ,.), Euroligi (1969 1971).

W 1969 roku, prowadzony przez legendarnego CSKA Aleksander Gomelski, którego wkład w rozwój krajowej koszykówki jest nie do przecenienia. Siergiej Biełow (złożony z trenerem tuż nad zdjęcie), gdy okazało do odtwarzacza doskonale przewodzącą koniec meczu. Ponadto, miał ogromną prędkość, właściwy wizji w terenie, umiejętność „czytania” gry przeciwnika.

Wzrost sportowca było 192 cm, co nawet jak na standardy tego czasu nie została uznana za wybitna postać.

33 lat Biełow dołączył do sztabu szkoleniowego zespołu, mówiąc w roli trenera gra. Po odejściu Homel jest on całkowicie skupiony na tym papierze.

Siergiej Biełow reprezentacja ZSRR

Koszykówka w latach 70. był jednym z najbardziej popularnych sportów. Dzięki poświęceniu zawodników i trenerów, przyniósł chwałę swojego kraju. Aż do 1971 roku, kiedy to lider zespołu, Biełow dostał trzy europejskie tytuł, a w 1970 - Uniwersjada.

Zwycięstwo na olimpiadzie w Monachium (1972) przekształca członków zespołu do półbogów. W meczu finałowym przeciwko Amerykanom celował Alexander i Siergiej Biełow. Koszykówka nie wiedział, ten uroczy zakończenie meczu. Na trzy sekundy przed końcowym gwizdkiem, tracąc 1 punkt za granicą zespołu Iwan Jedieszko daje unikalne przejścia przez pola A. Belov, który w oczach zdumionego społeczeństwa wyrywa zwycięstwo dla swojej drużyny.

Z powodu Siergiej Biełow w meczu 20 punktów z 51, wskazując, że to on był w tym czasie jednym z kluczowych graczy w drużynie narodowej. Staje się zwycięzcą w Monachium dwa razy sportowca wspiął się na trzecim stopniu podium w innych konkursach, uhonorowany tytułem mistrzyni Europy i świata.

W 1980 roku był na otwarciu Igrzysk Olimpijskich w Moskwie został przydzielony do rozpalić ogień w misce Olimpijskiego. Jest to jedyny przypadek w historii ruchu olimpijskiego, kiedy ta misja powierzona koszykówkę. Sportowiec 14 lat nosił mundur krajowych członków zespołu, chroniąc jej honoru w czterech igrzyskach olimpijskich, siedem mistrzostw Europy i cztery mistrzostwa świata.

W wagonu po

Wielki gracz, aby zakończyć karierę w tym samym 1980 roku, aby stać się przynajmniej wielkim mentorem. Początkowo prowadził swoją rodzinną CSKA Moskwa, ale w 1982 roku musiał pożegnać się z zespołem. Po wypadnięciu z łask organów bezpieczeństwa z powodu przybycia brazylijski znajomego Belov został ograniczony do podróży za granicą.

Dopiero w 1988 roku udało mu się powrócić do swoich społecznościach. Sezon 1989/1990 był dla CSKA, po którym trener opuścił kraj, aby pracować z włoskiego klubu, „Cassino”. Trzy lata później, po upadku ZSRR, Siergiej Biełow powróci do stolicy, na czele OZE i rosyjskiej drużyny narodowej.

Pod jego dowództwem, główny zespół z kraju przyniesie srebrny medal z Mistrzostw Świata 1994 i 1998 roku. W pierwszym przypadku utraty mistrzostwa w Stanach Zjednoczonych, w drugim - Jugosławię. W 1997 roku Rosja stanie się brązowy medalista Mistrzostw Europy. 55-letni trener opuści drużynę narodową, a więc w regionie Perm, aby stworzyć zespół, który z powodzeniem konkurować z jego umiejętności CSKA. Finest godzin dla „Ural-pra” wydarzy się w latach 2000-2003. Permu dwukrotnie wygrać mistrzostwo Rosji i dwukrotnie spadnie poniżej tylko jeden krok, równolegle do zwycięskiego NEBL - Nordic League.

Trwałość ciała

Siergiej Biełow nigdy nie była osobowość mediów, więc jego życie osobiste nie jest znany tak dużo. Został oficjalnie żonaty dwukrotnie. Pierwsza żona Natalia była Zemsky, z którym zawodnik związał swoje życie w młodym wieku. W 1969 roku urodziła się ich córka razem.

W 1977 roku para rozdzielone, po którym Sergey żonaty Lydia Khakhulin. Z tego związku ma syna, Aleksandra. W 1996 roku małżeństwo rozpadło się, a następnie rodzina Biełow nie jest już utworzony.

Śmierć wybitny koszykarz

Pozostawienie coaching, Biełow pozostał prezes „Ural-wielki”, zaangażowany w działalność społeczną. Co wiadomo o jego przedwczesnej śmierci?

serce graczem zatrzymał się w 2013 roku, w dniu 3 października. Siergiej Aleksandrowicz miał zaledwie 69 lat. Przyczyną śmierci była choroba układu sercowo-naczyniowego.

Mimo że tragiczne zdarzenie miało miejsce w Perm, pożegnanie z liczbą koszykarz 1 odbył się w Moskwie. Fani sportu zebranych w kompleksie sportowym CSKA Moskwa, aby wyrazić swoje uznanie jego zasług i talentów.

Symbolicznie, ciało umiłowanego ucznia Aleksander Gomelski spocząć obok grobu swego pana, który koszykówka jest nadal czule znany jako „tata” - na cmentarzu Vagankovsky.

"ruch w górę"

W grudniu 2017 roku kraj poszedł do ekranów sport dramatu A. Megerdicheva natychmiast stał się liderem box-office. Niewiele osób wie, że jego nazwa ( „Move up”) jest zapożyczone od jednego z bohaterów filmu - Sergey Belov. Na 30. rocznicę olimpiady w Monachium wydał autobiograficzną książkę, powiedzieć światu o tym, co żyło w koszykówkę ZSRR.

„1972”, „Siergiej Biełow”, „Monachium”, „trzy sekundy” - te i inne kluczowe zwroty znalezione w jej własnej interpretacji i oceny autora. Vladimir Kondrashin, trener olimpijskiej zespół próbki 1972 roku, zwany Biełow prawdziwy lider, wokół której wyłożone intrygi gry. Był uważany za najlepszego snajpera, człowieka nieugiętego charakteru tej gwiazdy koszykówki. Ostatni porównanie należy do Putina.

Na zdjęciu Siergiej Aleksandrowicz dostał aktor charakterystyczny Kirill Zaitsev. Makijaż tak, że najbardziej zewnętrznie przypominają słynnego sportowca w jego młodszych lat. Starał się przekazać charakter i wyjątkową koszykarza podczas życia udzielenia wielu nagród państwowych i honorowych tytułów honoris Mistrza Sportu i zasługuje trener Rosji.