Jak filmowanie „Dzień świstaka”

• Jak usunąć "Dzień świstaka"

Historia „Dzień świstaka”, rozpoczęła się w 1987 roku, kiedy Illinois Film Commission i słynnej improwizacji trupy Second City, dał nam wiele wspaniałych komików, zdecydowaliśmy się pomóc ludziom w Chicago, aby włamać się do Hollywood. Ogłosili, że będą one rozważyć wszystkie scenariusze wniosku złożonego do nich i wysłał te najciekawsze w „fabryce snów”.

Jednym z tych, którzy to ogłoszenie inspirowany był scenarzysta Danny Rubin. Był autorem wielu konstrukcji - skomponowanych reklamach, pokazach dzieci telewizji, teatru, poezji i pieśni, prezentując magów ... Praca w „wielkiego filmu” To prawda, że ​​nawet nie marzył, a on nie miał pojęcia, jak pisać scenariusze filmów fabularnych. Ale to była szansa, że ​​Rubin nie mogło zabraknąć.

Po spędzeniu dwóch dni w „burzy mózgów”, pisarz wymyślił pięćdziesięciu bardzo różnych pomysłów i wybrano dziesięć z nich, aby pokazać mu najbardziej obiecujące. Jednym z nich była opowieść o facecie, który stworzył maszynę czasu i udał się do tymczasowej pętli. Dzień po dniu, był zmuszony przeżywać wydarzenia z tego samego dnia, zmieniając tylko według jego uczynków.

Rubin postanowił napisać scenariusz o człowieku, który tkwi w jego rozwoju, i że nagle newfound nieśmiertelność pozwala na ogromny czas przełamać wewnętrzne bariery i stają się najpierw dużo gorsze niż to było wcześniej, to dużo lepiej.

Postanowił zrobić to popołudnie niektóre ciekawe, ale nie „zanieczyszczone” przez innych pisarzy festiwalu. Boże Narodzenie, na przykład, czy Halloween byłoby zbyt oczywiste i wytaczarki opcje. A ponieważ Ruby nigdy nie był w stanie Pensylwania, i usłyszał, że przyjęta w dniu 2 lutego, aby świętować Dzień świstaka, nazwał skrypt po tym komiksie uroczystości i uczynił bohaterem cyniczne i dziecinne meteorolog telewizyjny, który wraz z ekipą filmową przybywa w mieście Punxsutawney sfilmować obchody świstaka Phila przewidywaniu kontynuacji lub koniec zimy. Sam główny bohater jest również podane nazwisko Phila na Dzień świstaka „oficjalnie” stał się jego dzień.

Głównym generatorem pomysłów był Harold Ramis, którzy wspólnie napisali scenariusz, wyprodukował i wyreżyserował obraz. To Ramis przepisał scenariusz tak, że postać była w pętli na raz i nie istnieje w nim od pierwszej klatki, a „nieskończona pętla” stopniowo.

Jak dla czołowego aktora w wielkim Ramis nie było wątpliwości. Bill Murray, stary przyjaciel i kolega, reżyser, został jakby urodził się grać Phil Connors, a reżyser był przekonany, że Murray może widzowie zakochują się w jego zrzędliwy charakteru długo przed duchowo odradza. Również reżyser myślał o zaproszenie Toma Hanksa, ale to było zdecydowanie zbyt „dobry człowiek” rola Connors. Inni stają się wyrzutkami Chevy Chase, Steve Martin i John Travolta. Ale wszyscy szli Bill Murray.

Z Murray dyrektorem była długa i znajome. Razem wystąpił w niezniszczalnego Powieści „Pogromcy duchów” i klasyczne wojskowe komedii „Stripes”. Po jednej stronie kamery, pracowali w „Dzień świstaka”: Ramis grał lekarzowi prowadzącemu głowę Connors zaliczania.

Ale z wyborem aktorki do głównej roli żeńskiej w przypadkach były o wiele łatwiejsze: znakomicie grany przez Johna Malkovicha w „Object of Beauty”, Andie MacDowell niemal natychmiast uzyskać pracę w filmie.

Naturalnym miejscem do kręcenia obrazu była prawdziwym miastem Punxsutawney, gdzie rozwiniętych niemal cała akcja. Ale kiedy on odwiedza Ramis, okazało się, że wystarczy dla Punxsutawney malownicze pomyślany filmu. W szczególności, dzielnica nie była głównym placu, która została zaplanowana, aby usunąć wiele kluczowych scen obrazu.

Tak Punxsutawney uczestniczyli w strzelaniu tylko za pośrednictwem swoich urzędników, o to, że rytuał Dnia Świstaka był pokazywany zgodnie z przepisami komunalnych. Filmowcy pracowali również w paśmie w Woodstock w stanie Illinois, w odległości 50 mil od Chicago. Ponieważ rama dostał jakąś prawdziwą zauważalny budynków Woodstock, później stał się miastem otwartym muzeum powietrza dla fanów „Dzień świstaka”. Specjalnie z myślą o filmie była kawiarnia miasto, które po zakończeniu kręcenia filmu była prawdziwa Woodstock knajpka.

zagrała w filmie i świstak doublers hodowano i specjalnie przeszkolony do taśmy. Toothy aktorzy dwa razy ugryziony Murray, a on musiał dokonać strzałów przeciw wściekliźnie. W świstak scenopis nadano znacznie więcej uwagi niż w ostatecznej wersji filmu.

Głównym asystent głowy było idealne dopasowanie wszystkich scen, różniące się tylko w działaniach Phila. Pomocnicy Ramis starannie przestrzegać, aby upewnić się, że wszyscy uczestnicy tłum zachowywał się identycznie jak samochód wjechał w ramce w tym samym czasie i że kałuże były gdzie oni powinni być skrypty. Do nieprzewidywalnej pogody nie dopuścić do „Sync” i że w czasie instalacji zima była duża różnorodność opcji, wszystkie z kluczowych scen ulicznych nakręcono wiele razy, w różnych warunkach pogodowych.

„Dzień świstaka” został wydany w czynszu 12 lutego 1993 roku i początkowo był to spotkał się z sympatią, ale bez większego radości. Jak, nic specjalnego, Harold Ramis wziął inną zabawną komedię z Billem Murrayem. Ale jak tylko krytycy i publiczność skosztował obrazu jej obowiązków natychmiast wskoczył i nakręcony na taśmie 15 milionów zebrał $ 70 milionów w roku Ameryce Północnej sam.

,

W roku takich filmów jak „Jurassic Park”, „Lista Schindlera” i „Piano”, z „Dzień świstaka”, nie było szans na prestiżowej nagrody. Ale byli obraz i nie potrzebują. Taśma została ustalona w pamięci widzów, bez żadnych notatek, wymieniając „Oscary”, a teraz został wymieniony wśród najlepszych mistycznych i fantastycznych zespołów i najlepszych filozoficznych komedii światowego kina.

Przede wszystkim Ramis był zaskoczony, jak dobrze film wzięli udział przedstawiciele różnych religii. Reżyser obawiali się, że obraz, w którym bohater ogłasza się bogiem, ortodoksja będą przeklinać i pikiety. Zamiast tego, chrześcijanie, buddyści, żydzi i wielu innych zaczęli używać „Dzień świstaka” jako ilustracja łącznie dla wszystkich z nich myśli, „co człowiek zrobi, on jest czas znakowania, jeśli nie duchowo rozwijać.” Wzięliśmy obraz jako „swoich” i psychoanalityków i psychiatrów, działająca z tych samych pomysłów, ale bez podtekstów religijnych.

Wraz z sukcesem charakteru obraz słowo Murray, że jutro nie będzie koniecznie przyjść, bo dziś nie było, to stał się popularny cytat. Jednak jeszcze większa popularność przyszła do nazwy filmu, który stał się symbolem dowolnej ciągłe powtarzanie, a także życia w „wiewiórki w klatce” - ruch jest i bez promocji.