10 najbardziej głośnych filmów w 2013 roku

W ubiegłym roku publiczność zaczęła oglądać filmów rosyjskich: udział zespołów krajowych w kasie wynosił 17% - rekord w ciągu ostatnich pięciu lat. Znaczący wkład w ten sukces na miarę „Stalingrad”, „Kiss”, „Legenda №17”. Jednocześnie, eksperci zauważyli tendencję: widz zaczyna chodzić do poważnych filmach, rosyjskich i zagranicznych. Tak więc, film - laureat „Złotej Palmy” w Cannes „Życie Adeli” wyglądał około miliona ludzi w Rosji. Dla porównania: „Stalingrad” widział 6 milionów ludzi, ale wyszedł z 1500 egzemplarzy, a „Adele” - 50.

Forbes wybrał najbardziej głośnych filmów 2013 roku. Lista nie obejmuje tylko obrazy, wyciągnął przed siebie na części nagród festiwalowych i kasie, ale także filmy, które nie wyróżniają się postacie, ale zasługują na pozytywną ocenę krytyków i publiczności.

"Stalingrad"

dyrektora: Fiodor Bondarczuk

Osiągnięcia: Lider rosyjskiej wynajęcia - ponad 51 mln $ ze sprzedaży biletów (od 10 października do chwili obecnej)

Poznanie poparcie weteranów i Ministerstwa Kultury, Fiodor Bondarczuk rzucili się wypolerować nasze wyobrażenia o bitwie pod Stalingradem. Szlifowanie kosztować twórców $ 30 mln: Ten film był najdroższy w historii rosyjskiego (radzieckiego i post-sowieckiej) filmu. Ceny dla 3D wersji bitwy pod Stalingradem osiągnęła 2500 rubli. Iść w parze z „Stalingrad”, lub jeden lecieć do Londynu budżetu linii lotniczych?

Historia pięciu obrońców w domu, ostatniego przyczółka nad brzegiem Wołgi i nagle spadł na nich ze wszystkich dziewcząt Kati efekty specjalne produkowane głośne wrażenie widza. Publiczność pod warunkiem, że urząd najwyższy skrzynki film w historii kina narodowego.

Ze względu na kampanię reklamową na dużą skalę, i nic więcej nie trzeba czekać. W Rosji, film wyglądał ponad 6 milionów ludzi, którzy są teraz zastanawiać, czy odbędzie się ono w nominacjach „Oscar”.

"Legenda №17"

dyrektora Nikolai Lebedev

Osiągnięcia: drugie miejsce w kasie wśród rosyjskich filmów - 29 milionów dolarów

Film ten stał się tak za granicą, po której możemy mówić o powrocie rosyjskiej publiczności filmów krajowych. Opowieść o tym, jak Valery Kharlamov przygotowywał się do meczu z Kanadyjczykami, przedstawił się jako prezydent Rosji Władimir Putin. Słowo „patriotyzm” brzmiał głośno i owłosione Kanadyjczyków z złe oczy ogrzewa naszą narodową pomysł - aby szukać zewnętrznego wroga i wykonane „Legenda №17” jego twierdzy. Po raz kolejny przekonaliśmy się, że film powinien być kształcić, przewodnika i temperament, że sztuka może być zbiegając się z Olimpiady, a patriotyzm powinien być głośny i gotówka.

"bitter"

dyrektora: Zhora Kryzhovnikov

Osiągnięcia: trzy w kasie wśród rosyjskich filmów - $ 25 mln kasowym

Mało „Stalingrad” był pierwszym w kasie w Rosji, jak w plecach jego oddech - i już w pierwszym tygodniu wynajmu (pod koniec października), a nawet przeszedł go - film Jora agrest (reżyser alias Andrei Pershin) „Kiss”. Jednak tydzień później wróciłem do prymatu „Stalingrad”.

Komedia, nakręcony za $ 1, 5 miliona, zebrane w rosyjskiej kasie $ 25 5000000. I choć „Gorzki” Nadal przyznał kierownictwo jego głównym przeciwnikiem walcowania, tak potężny był przełom przez długi czas głównym tematem życia przemysłu filmowego.

Mimo stosunkowo skromnej kampanii reklamowej komedii „zwolniony” z powodu pantoflową, że dla kina rosyjskiego, w zasadzie, to nie jest typowy. Prawie 90% respondentów w uczestników grup fokusowych przedpremierowych powiedział poleciliby folię do przyjaciół i znajomych, a co zrobić bardzo skutecznie. Większość widzów na pytanie, co lubił film, krótko odpowiedział: „śmieszne”.

"życia Adele"

dyrektora: Abdellatif Keshish

Osiągnięcia: „Złotą Palmę” na festiwalu w Cannes

„To czysta polityka” - mówi jeden z krytyków. „To wyzwanie wątpliwe wartości europejskie” - powtórzył drugi. „Gdzie rolka?!” - stwierdził trzeci. Tylko wielka Spielberg szczęśliwie uśmiecha się w Theatre Lumiere w Cannes, prezentując „Złotą Palmę” świeci Abdellatif Keshishev i oszołomiony młodą aktorkę. Bo kto wiedział jednak, że polityka i wartości nie mają nic wspólnego z nim - jest tylko świeży potężny oświadczenie o miłości. Na samym miłości, która łamie nie tylko los, ale także najbardziej uporczywy orientację seksualną.

14-letni Adel (Adele Exarchopoulos) spotyka dziewczynę o niebieskich włosach, artysta Emma (Léa Seydoux), unikalny, erudyta, uroczy i seksowny. Miłość spada do Adele, grzebiąc wszystkich możliwych wątpliwości i pozostawiając jedynie magię pierwszego wielkiego uczucia. Przed nami jest melodramat, że czy jej bohaterami są młodzi mężczyźni i kobiety zajmie jej miejsce wśród wysokiej jakości, ale podobna historia miłosna ze smutnym zakończeniem. Należący do ukochanego jednej płci wbrew oczekiwaniom wielu, nie tylko nie umniejsza wzgórzu tej miłości, ale jeśli pcha horyzontów, uznając, że miłość jest powyżej normy, wyższe piętra, ponad stereotypami. Adele, w którym był początek filmu w formie kudłaty nymphet z baraniny wyglądać żałosne króliczego jak zęby i trochę luzu na stałe niespodzianka szczęki dzieci, trzy godziny dojrzewa do nauczyciela przedszkola z doświadczonym smutnymi oczami i gładkie włosy.

Ci, którzy rozmawiali o wyzwaniach stawianych przez jury festiwalu w Cannes, który dał „złoto” obraz dokładnie w dniu, kiedy Paryż pęczniały demonstracje przeciwko małżeństw homoseksualnych, tylko nie rozumiem: to jest film dla nich. To film dla tych, którzy nie mogą wspinać się po stronie seksualnej miłości.

"propylo geografii Globe"

Reżyseria: Alexander Veledinsky

Osiągnięcia: Grand Prix "Kinotavr"

Film jak „geograf Globe propylu” Czekaliśmy długo - kino rosyjskie nie wie, jak do równowagi pomiędzy kina autorskiego i nurtu. Szczelina między kinem sztuki masowej i domu do niedawna stanowiła przepaść że Veledinsky udało się przezwyciężyć. To on wypełnił prawdziwie pokojowych podejmowania apologetów funkcyjnych pogodzenie różne podejścia do kina.

„Geografia”, nakręcony na podstawie powieści Aleksieja Iwanowa, opowiada uroczą permu biologa, prawie czterdzieści lat Blockheads Victor Sluzhkine (Kontantin Habensky), wymuszone z braku pieniędzy, aby przejść do nauczyciela. Sluzhkin - rodzaj współczesnego ZILOV z „Duck Hunt” czy Serge z „lot we śnie i w rzeczywistości”. Ale w przeciwieństwie do tych bohaterów mylić generacja Sluzhkin opracowany dla siebie jasnych reguł życia. Jego urok - nieoczekiwane przegrany Wojewódzki w miłości w świecie, w życiu, w ludzi. Sluzhkin boi się śmierci, „mieszkał”. Pomimo kompletnego braku sił, on połyka życia nie zauważając jej gorzki smak lub rozcieńczając go z wódki, wina portu, miłości do studenta, ryzykowny, trekking szybkich rzekach tajgi ze studentami.

Veledinsky - bardzo romantyczny filmowiec w dłoniach prowincjonalny przegrany alkoholik zamienia Bohater naszych czasów. Znów wznowione tak słodkie wyszukiwania Sztuka rosyjska do tej postaci, przerwanej śmiercią Związku Radzieckiego. Nieśmiałe próby, aby znaleźć to (myślę „In Motion” Filipa Jankowskiego, gdzie bohaterowie starają się przedstawiać ten sam Habensky) nie udało - bohater jest nieuchwytny. Veledinsky zrobił to pierwszy - i Victor Sluzhkin rzucony żonę, lojalnego najlepszego przyjaciela, prop cały talent, który może przynieść pieniądze przez dłuższy czas wziął puste miejsce. Tym samym Veledinsky prostu nie skłonił do kina radzieckiego - zgodził się z nim żyć w świecie, a nawet uczyć się od niego najlepsze przykłady radzieckich znaczków.

"12 lat niewoli"

Reżyseria: Steve McQueen

Osiągnięcia: Najbardziej prawdopodobnym kandydatem do „Oscara”

Steve McQueen nazywany najbardziej radykalnego reżysera współczesnego kina brytyjskiego. Paintings „Głód”, o irlandzkim strajk głodowy w więzieniu i „Wstyd” na obsesji seksualnej młodej New Yorker McQueen przyniósł liderów europejskiego kina. Film „12 Years niewolnika”, oparty na książce Solomon Northup, wolny czarnej rodziny ojca, skrzypka, który został porwany i sprzedany w niewolę, Amerykanie przyjęli z entuzjazmem. On migotały niemal wszystkie kategorie w „Golden Globe” i, sądząc po ocenie amerykańskich krytyków filmowych, wszystkie inne znaki celownicze na głównej „Oscar”.

Amerykanie są zadowoleni, że ich historia miała w Europie i zrobił to tak delikatnie, jak to możliwe, bez z niepohamowanej wyobraźni, który zdobył bramkę w swoim Quentin Tarantino „Django”. Historia dwunastolatka koszmar powiedziano McQueena dokładnie i nie pociąga za sobą żadnych zabiegów, z wyjątkiem jednego: niewolnictwo - przerażenia i wstydu. Soczyste krajobrazy Louisiana jak czarno-biały podkreślić patos samego filmu, zaludnionych przez bezwzględnych złoczyńców z rzadkimi bezwzględnych aniołów w ciele. Głównym czarnym charakterem - właściciel niewolnika Epps grał makkuinovskogo ulubiony Michael Fassbender. Główną postać niespodziewanym dobrym charakterze działa jak Brad Pitt - wędrowny stolarz-kanadyjskiego, który pomaga bohaterowi uciec z niewoli. I, oczywiście, Solomon Northup, wolny duch, którego okazały się niezwyciężony. W razie potrzeby, można znaleźć wiele skojarzeń z dzisiaj rozpoczynając debatę na temat niewolnictwa domowego, w przeciwieństwie do fizycznego niewolnictwa, ale nie zapisać film z zbudowaniu przez które radykalny McQueen i nie mógł przekroczyć.

"trudno będzie Boga"

Reżyseria: Aleksiej German

Osiągnięcia: Najbardziej oczekiwany rosyjski filmowe w ciągu ostatnich 15 lat

Jeszcze kilka lat temu, rekord dla warunków produkcji filmowej pozostał szwedzki reżyser Roy Andersson - na przykład słynne „Pieśni z drugiego piętra” zdjął przez dziewięć lat. Pięć lat temu, Alex Herman poszedł na rekord, będzie dziewięć lat kamień milowy. W sumie praca na obrazie „Trudno być Bogiem” na podstawie powieści braci Strugackich trwała 14 lat. Alex Herman zmarł bez ukończenie filmu. Ale udało mu się zrobić najważniejsze - powiedział, że przyszłość nie istnieje. Planeta Arkanar synonimem piekła, w którym nie ma miejsca nawet na zło, bo zło może istnieć tylko jako dobrą przeciwwagę. Obserwatorzy przyszedł na Ziemię, aby spróbować delikatnie dostosować głuchego średniowieczu, w którym mieszka planecie. Główny bohater - Rumata w ponurym wykonywania Leonid Yarmolnik - przez długi czas nie będzie w stanie zrozumieć, że Bóg jest nie tylko trudne - niemożliwe. Bo gdzie nie ma przyszłości, nie ma boga. Ciężki i „dziki”, jak to określił, Umberto Eco, najnowszy film o pięknej niemieckiej urody, piękna w swojej brzydocie przemiły tajemnicze znaki Boscha.

"intymnej miejsce"

dyrektora Natalia Merkulova Alexei Chupov

Osiągnięcia: najbardziej rewolucyjny film o ocenie krytyków

Premiera „przestrzeni intymnej” on „Kinotavr” w Soczi dwukrotnie towarzyszy przerwy w zasilaniu, jakby chciał podzielić sieć, ale nie utrzymuje napięcia seksualne bohaterów, którzy są przyzwyczajeni, aby ukryć swoje fantazje erotyczne i kompleksów seksualnych. Bohaterowie zdjęć - urzędnik biurowy, lady-biurokratów za moralności w kraju, dwie kochanki jeden macho seksu zaburzeń specjalisty, itp. - Są na granicy absurdu we własnej skorupie, gdzie starannie zamaskowany najmniejsze seksualnych pragnień i fantazji. Wszystkie one mają wspólnego przyjaciela - niezależny fotograf, piosenkarka miejsc intymnych, próbując swoich fotografiach przedstawiają sposób nieskrępowany w przyszłości. Publiczność w filmie „Kinotavr” pochodzi z rozkoszy, a krytycy mu dyplom za rewolucyjny i śpiewali przełom w obronie tabu. Film w reżyserii Nataszy i Alex Merkulov Chupov ogłosił rewolucyjną komandosa, opuszczony nam: „Sex and the City” i pereplyunuvshego jego szeroko otwarte część ogóle możliwe w kierunku miejsc intymnych ukryte pragnienia widzów.

"Najświętszego ścieżka"

dyrektora: Gianfranco Rosi

Osiągnięcia: „Złoty Lew” Festiwalu Filmowym w Wenecji

Piękne autostrady, otoczony drzewami, łąkami i polami. Na rolkach skromną liczbę samochodów. Jest to lokalny potwór, pierścień Roman. Sacred utwór. Sacro GRA. Jako dociekliwy badacz Rosie metr po metrze odkrywania zarośnięte drogi wokół masy ludzkiego i oddzielania najbardziej, jego zdaniem, najważniejsze jest zrobione, aby przygotować to danie. W tej potrawy - całe Włochy. Istnieje arystokraci, mieszka z jego dni w jednopokojowym mieszkaniu; wesołe pielęgniarki „pierwszy” prawie zashuchivayuschie pacjentów na śmierć; pół-mad Botanik, drżenie na zagrożonych gatunków drzew palmowych i całość taśmą wewnątrz życia cylindra; Książę nieznanego pochodzenia, robi gimnastyka z cygarem w ustach złoty posąg w jego tarasu; rybak-filozof ...

Film wywołał krytykę tych, którzy czekali w jury jubileuszowej, 70. Festiwal Filmowy w Wenecji bardziej radykalnych rozwiązań artystycznych i twórczych. Ale jury, na czele z Bernardo Bertolucci postanowił wyróżnić się poprzez wybór z dwa tuziny bardzo różne, ale przede wszystkim radykalna, niespodziewana, świeże tylko klasyczne, podręcznik zaprojektowany w pastelowych kolorach, a nie rewolucyjny film.

„The Hunger Games. Łapanie Ogień „

Reżyser: Francis Lawrence

Osiągnięcia: świat wynajem lider - $ 342 mln zł (stan na koniec listopada)

„The Hunger Games. Łapanie Ogień „- druga część serii. Pierwsza część została wydana w ubiegłym roku, w następnym będzie trzeci, który również składa się z dwóch części. „Igrzyska śmierci” - grą przetrwanie w telewizyjnym show, w którym to czasie, jeśli nie zabić, nie będzie wygrać. Kitnis i Pete, zwycięzcy z przeszłości „Igrzyska śmierci”, ponownie włączone do wyścigu. Dopiero teraz wszystko jest kolorowe w odcieniach niesprawiedliwości społecznej, która w filmie jest reprezentowany przez kolorowe kontrast między ubogiej prowincji i kapitału zhireyuschey. Dla kogoś nowego „Igrzyska śmierci” - dystopia, ulubionego gatunku młodego pokolenia, dla kogoś - znajomości pierwszej części nieuczciwości w ziemi dla kogoś innego - po prostu niespotykanej urody, które można kontemplować w nieskończoność. kino dla dzieci, umiejętnie priryazhennoe dla dorosłych - jest to najlepszy pomocnik na trawienie popcornu pod prawym myśli o dorosłym życiu.